post no.15 - hit the road, stef

i wont come back no more, no more, no more, no more!

Το Σάββατο που μας έρχεται ξεκινάω τα ταξίδια του Κωστοπούλιβερ (να, αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του blog που έψαχνα κάπου στο 3ο post, αλλά φυσικά άμα όλοι οι αναγνώστες σου είναι αμόρφωτες, βλαχάρες, τελευταίες, γύφτισσες, γελοίες πού να σου τον προτείνουν). Αν με ρωτάτε (που δεν είναι και πολύ πιθανό μετά το λιβάνισμα που σας έριξα), δεν έχω ιδέα ακόμα πού στον πούτσο θα πάω, αλλά ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες να το αποφασίσω. Τουλάχιστον τα βασικά. Θα ξεκινήσω κατά το βραδάκι γιατί το πρωί θα κάνω κάτι που λέγαμε με το Στέλιο από παιδιά ότι θα το κάναμε. Φυσικά το μουνί της λάσπης θα έχει ξεχάσει ότι το λέγαμε, γι' αυτό θα τον γράψω στ' αρχίδια μου και θα πάω να το κάνω μόνος μου. (Μίλησε ο άνθρωπος με τη μνήμη ελέφαντα).

Λοιπόν, νομίζω ότι κάπου εδώ θα σταματήσω να γράφω post. Έφτασα τα 15. Καλά είναι. Οπότε πλέον μπορείτε να με βγάλετε από το homepage σας και να ξαναβάλετε το google. Σας το επιτρέπω. Έτσι βρε κουτά, επειδή σας συμπάθησα.

Έχουμε και λέμε: τόσο καιρό δε σας έχω γράψει για το ταξίδι μου στις φάλαινες, ούτε για την ελληνική βραδιά που κάναμε ούτε εγώ θυμάμαι πόσον καιρό πριν, και φυσικά ούτε για το περασμένο σαββατοκύριακο, το οποίο ήταν ένα όνειρο, ένα όνειρο σας λέω.

Από την αρχή λοιπόν. Θα μου πείτε ποια είναι η αρχή. Αν το πάρουμε χρονολογικά, η ελληνική βραδιά:

Δυόμισι ταψιά γεμιστά για 16-18 άτομα. Δε θυμάμαι πόσα ακριβώς, είπαμε, έχει περάσει και πόσος καιρός. Εστιάζοντας την προσοχή σας στο τρίτο ταψί, θα παρατηρήσετε κάτι γεμιστά λεμόνια. Ναι, τώρα ό,τι και να σας πω μαλακία θά 'ναι. Απλά περίσσεψε πολλή γέμιση, είχαμε στίψει και κάτι λεμόνια, δε θέλει και πολύ. Ο μαυρογιαλούρος (που εδώ είναι ξεκάθαρα ασπρογιαλούρος) χαίρεται γιατί σε λίγο θα φάει το μανάρι μου. Αλλά εντάξει, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, βοήθησε πολύ εκείνο το βράδυ. Σήκω-κάτσε, κάτσε-σήκω τον είχα. Ντομάτες γέμισε, μαϊντανούς έκοψε, λεμόνια έστιψε, τα πάντα. Μετά από κάποιο σημείο τον άφησα να πάει να δει τηλεόραση γιατί είχε το αγαπημένο του μίκι μάου.

 

 Δεν είχα ξανακάνει τηγανιά (τουλάχιστον, δε θυμάμαι να έχω ξανακάνει) και είχα τρελό άγχος για το αν θα μου πετύχει. Βέβαια, με ξέρετε, γενικά δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα (και δη για μαλακίες), αλλά να, αυτή τη φορά, μια αγωνία για το αν θα τους αρέσει την είχα. Ευτυχώς βγήκε μια κάβλα η τηγανιά, ούτε εγώ πίστευα στα αφτιά μου (άσχετο, αλλά δεν υπάρχει έκφραση "ούτε εγώ πίστευα στη γλώσσα μου"). one bad joke down, και συνεχίζουμε. Από τα 6 κιλά τηγανιά, αυτό πρόλαβα να απαθανατίσω:

 Στραγγιστό γιαούρτι ούτε για δείγμα φυσικά. Αυτά μόνο στην Ελλάδα, χώρα του φωτός και του τζατζικιού. Με το ζόρι κατάφερα να βρω γιαούρτι χωρίς γεύση φράουλα, μάνγκο, γκρέιπφρουτ και ό,τι άλλη μαλακία έχουν σκεφτεί να κάνουν. Οπότε μετά έπρεπε να το αφήσω να στραγγίξει σε πετσέτα. Εδώ βλέπετε τη στιγμή που ρίχνουμε τα υπολείμματα από το γιαούρτι στο μπωλ με το τζατζίκι. (bill, σιφ, νίκη, σας θυμίζει τίποτα η φωτογραφία;;; :ppp)

Επειδή τα δυόμισι ταψιά γεμιστά, τα 6 κιλά τηγανιά και τα κοντά 2 κιλά τζατζίκι δεν ήταν αρκετά, είπα να κάνω και μια χωριάτικη (χωρίς φέτα, γιατί πού να τη βρεις τη φέτα εδώ) η οποία τελικά μου βγήκε λίγο μεγάλη και βγήκαν δύο.

Και μια φωτογραφία δώρο. Εδώ το χαζό, για κάποιον ακατανόητο λόγο χορεύει μες στην κουζίνα την ώρα που μαγειρεύουμε.

 Η εκδρομή στις φάλαινες:

Λοιπόν, ο επεξεργαστής κειμένου του blogger μου έχει σπάσει τα αρχίδια. Γι' αυτό δε θα γράψω πολλά πολλά, θα σας ποστάρω μόνο μερικές φωτογραφίες να δείτε πώς ήταν γιατί η Φωφώ με έπρηξε ότι και καλά σας το υποσχέθηκα στο προηγούμενο post και τώρα πρέπει να κρατήσω την υπόσχεσή μου. just to be clear about this, δε θα εκφέρετε άποψη για το τι θα κάνω και το αν θα ποστάρω κάτι. Άμα γουστάρω θα ανεβάσω post. :p Κι άμα δε σας αρέσει, να φύγετε, να πάτε αλλού. :)) Ξεκινάμε:

Την πρώτη μέρα μας πήγαν εκδρομή σε κάτι εργοστάσια. Φυσικά εγώ η βλαχάρα από το Κιλελέρ δεν καταλάβαινα Χριστό τι γίνεται γύρω μου και τι μου λένε. Ας είναι καλά τα marlboro lights που μου κράτησαν συντροφιά.

Εδώ με τον εξοπλισμό ασφαλείας για να μπούμε στο εργοστάσιο. Κουκλάκι ζωγραφιστό. Ούτε το extreme makeover έτσι.

Τη δεύτερη μέρα πήγαμε στις φάλαινες. Ανεβήκαμε σε ένα καραβάκι και πήγαμε και τις ενοχλήσαμε από πολύ κοντά την ώρα που προσπαθούσαν να ζευγαρώσουν. Πολύ γλυκό εκ μέρους μας, αλλά τώρα που θα δείτε τη φωτογραφία παρακάτω και θα δείτε πόσο άσκημες είναι θα πείτε καλά κάναμε και δε τις αφήσαμε. :p Ο καιρός ήταν λίγο για τον πούτσο, σε κάποια φάση έβρεξε κιόλας, αλλά και γαμώ τις εμπειρίες. Η μαλακία ήταν ότι δε μας επιτέθηκε καμία να γελάσουμε λίγο. Να, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το ανέβαζα αμέσως στο blog. Anywayz.

Κοπελιά, και μια απολέπιση πού και πού δεν κάνει κακό.

the yummiest paella ever!! i could feed only on that for the rest of my life!

Η τελευταία φωτό είναι λίγο άκυρη με τις φάλαινες, αλλά είναι το δείπνο το σαββάτου, το οποίο ήταν μια κάβλα και δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ μαζί σας.

Αυτά! Έχω ένα κάρο φωτογραφίες ακόμα, αλλά αυτές από κοντά! Νομίζω ότι ξεχνάω κάτι αλλά δεν είμαι σίγουρος. Αααα, ναι! Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Πήγαμε σε ένα (ο θεός να το κάνει) τουριστικό (ο θεός να το κάνει) θέρετρο για το spring break. Υπέροχο! Έσφιζε ο τόπος από ζωή και νιάτα! Η χαρά του 14χρονου και του 15χρονου. Το μόνο αστείο στην όλη φάση ήταν ένα σκηνικό που έγινε σε ένα flea market την ώρα που έψαχνα να σας πάρω κανα σουβενίρ. Δεν κοιτάτε τα μούτρα σας, μου θέλετε και σουβενίρ, αλλά τέλος πάντων.

Εκεί που χαζεύω έναν πάγκο με δαχτυλίδια, βραχιόλια, μπρελόκ κλπ. αρχίζει να μου μιλάει ο τύπος μέσα από τον πάγκο:

Τον κοιτάω με το γνωστό βλέμμα της αγελάδας και του λέω:

- No entiendo. No hablo bien español. [ = Δεν καταλαβαίνω. Δε μιλάω καλά ισπανικά.]

- Porque?

- Porque soy de Grecia.

- Α, θες να μιλήσουμε ελληνικά;;

Σοκ και δέος! Καλά, το τι ελληνικά μιλούσε ας μην το συζητήσουμε καλύτερα, αλλά εντάξει τη συνεννόησή μας τη βγάλαμε. Μετά μου έκανε δώρο κι ένα κολιέ που με βλέπετε να το φοράω με καμάρι στην επόμενη φωτογραφία:

Βρήκε άνθρωπο να το χαρίσει ο καημένος, αλλά τι να κάνουμε. Δεν ήθελα να του το χαλάσω. Σκέφτηκα προς στιγμήν να του ζητήσω ένα σένιο μπρελοκάκι που μπάνισα, αλλά κρατήθηκα. :p

Αυτά! Για κλείσιμο, σας φύλαξα ένα μηνυματάκι που μου έστειλε μια γκόμενα στο facebook στο οποίο μου ζητάει να της πάω στο Πανεπιστήμιο ένα cd με φωτογραφίες από την εκδρομή στη Mendoza. Έτσι, για να δείτε τι τραβάω με τη γλώσσα εδώ:

"Stef! Please, take the CD to me of mendoza to the university. Before you fence in Your Greece! Tomorrow I deal to the 8.30 of the night in the classroom 500. We meet! Antonela"

Εντάξει κοπελιά, πριν αρχίσω την ξιφασκία στην Ελλάδα μου, θα σου δώσω το cd.

Φιλάκια, τα λέμε από Νοέμβρη μάλλον (με μια μικρή πιθανότητα να ανεβάσω μέσα στο σ/κ αυτό που θα κάνω το σάββατο το πρωί).

take care, you all!!! miss you!!

post no.14 - music makes the people come together

does it? really?

i thought i could share some of the songs you will have to put up with, if u ever come to argentina. well, you're not coming any time soon, so you might as well close the tab. :p

But ok, to be honest, i'd rather you didnt. lets get started!

Είπα να ξεκινήσω με ένα τραγούδι που θα το αγαπήσετε σίγουρα καταρχήν για την υπέροχη μελωδία του και κατά δευτέροις (tatiana, r u there?) για τους γεμάτους νόημα στίχους του. Yo no se mañana.

 

Συνεχίζουμε με ένα τραγούδι που δε χορταίνω να το ακούω.  Tomo vino y cerveza. ("Πίνω κρασί και μπύρα", για να το παίξω και λίγο Μπόκοτα που μετέφραζε τους στίχους στη eurovision) Μπράβο φίλε, κι εγώ το ίδιο κάνω όταν ακούω το τραγούδι σου στα club μπας και μπορέσω να το αντέξω. Αλλά μπα.

 

Ο τύπος παρακάτω πήρε μια μέρα το αρμόνιό του, έβαλε να παίζει το demo, πάτησε από πάνω και δυο στίχους που είχε γράψει την ώρα που έχεζε γιατί είχε διαβάσει ήδη τις ετικέτες από όλα τα απορρυπαντικά και τα σαμπουάν και -τσουπ!- έτοιμο το τραγουδάκι. Llora me llama. Δώστε βάση στην 80s αισθητική του video clip. Μόνο το blue box με το πολύχρωμο φόντο λείπει. Και δεν καταλαβαίνω και το λόγο, θα ταίριαζε εξαιρετικά!

Όταν το ακούω στα club που πάμε κάθε δυο μέρες (γιατί κάθε τόσο πάμε) μου έρχεται να ανέβω στα decks και, αφού σκάσω δυο φιλιά στο dj για την εξαιρετική επιλογή του, να του αρπάξω το μικρόφωνο από τα χέρια και να αρχίσω να το τραγουδάω με πάθος. as it was meant to be sung δηλαδής. Chino & Nacho performing Mi Niña Bonita. Ποιος ήρθε; Chino & WHAT??? Α εντάξει, Nacho, κι εγώ προς στιγμήν νόμισα ότι έχεις ηλίθιο όνομα. Με συγχωρείς.

Άλλη μια φοβερή σύνθεση που θα ζήλευε μέχρι και ο Mozart. Ντροπή και όνειδος στις μεγάλες δισκογραφικές για αυτό τους το φέρεσθαι (που  θα έλεγε και η παμμέγιστη Τζίνα Λολομπριτζόλα), που προωθούν μόνο τη σαβούρα τη Shakira και αφήνουν στην αφάνεια έναν τέτοιον πολυτάλαντο άνθρωπο. Τον McCaco. and u thought "Νacho" was funny.

Πρέπει να το υποστώ κι αυτό τώρα; Κανένα έλεος, έτσι; [αν δεν αντέχετε (που είναι το μόνο σίγουρο) ακούστε μόνο το ρεφραίν στο 0:40. lovely, huh?]

but there's one i actually like:

Λοιπόν, αυτά. Δε βάζω άλλα γιατί θα σας πεθάνω και κρίμα είστε. Άσε που σας θέλω εδώ να διαβάζετε αυτά που γράφω και να σχολιάζετε. Ναι, σίγουρα. 

ps. Για το τέλος σας φύλαξα ένα bonus track. Το παίζουν κάθε φορά που βγαίνουμε έξω και φυσικά είναι από τα αγαπημένα μου. Όταν φτάσετε στο 0:40 δευτερόλεπτο περίπου θα καταλάβετε γιατί. Και θα το λατρέψετε μεμιάς κι εσείς! :p

ps2. stay tuned for a detailed (?) description of the trip to the whales. coming up soon!

post no.13 - dude, that's sick

Βρογχίτιδα;;; Αλήθεια τώρα;;; Την παναγία της Γουαδελούπης μου μέσα. Εδώ βρήκα να αρρωστήσω. Προφανώς. Γιατί όχι;

Έχω σιχαθεί την μπύρα χωρίς αλκοόλ. Γιατί με την κωλοαντιβίωση δεν μπορώ να πιω τίποτα άλλο εκτός από μπύρες χωρίς αλκοόλ και Μπυράλ. Α! Και τα κάτουρά μου. Αλλά έχουν ίδια γεύση με τα άλλα δύο, οπότε τα προτιμώ.

Χθες πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο club. Δεν ξέρω τι έπαθαν, αλλά επιτέλους έπαιξαν αγγλικά τραγούδια. Μπορεί ο dj να διάβασε το προηγούμενο post. Τώρα που το σκέφτομαι βασικά, σίγουρα κάτι τέτοιο έγινε.

Που λέτε ήμασταν στο club. Και εκεί που χορεύαμε αμέριμνοι (εγώ κανονικά, οι υπόλοιποι συνέχιζαν να κόβουν σβούρες γύρω από τον εαυτό τους γιατί όλα τα τραγούδια είπαμε έτσι τα χορεύουν) ξαφνικά πετάγεται από το πουθενά αυτό:

Μπορείτε να μου πείτε τι κάνει ο power ranger μέσα στο club;;; Κουκλίτσα μου, the power ranger conference is two blocks away from here!! Θεέ μου, πόσο γελοίο ήταν. Και ο μαλάκας ήταν πάνω σε ξυλοπόδαρα. Και δώστου από κάτω ο κόσμος να γουστάρει. Να ουρλιάζουν τώρα λέμε. Καλά, μην το συζητάτε κορίτσια, υπέροχο. Πολύ μοντέρνα στολή. Έχω μία ίδια σε μπλε. Κοιτάω μια γκόμενα δίπλα μου που η φάτσα της ήταν λες και μόλις είχε πολλαπλό οργασμό. "Είσαι σοβαρή;" της λέω. Στα ελληνικά προφανώς γιατί ίσα που χέστηκα αν θα με καταλάβει. Μετά γούσταρε που είμαι από την Ελλάδα. Φωστήρι σαν να λέμε. Σαν την άλλη στο facebook, που ποστάρω μια μέρα ένα ανέκδοτο:

- How many Spaniards does it take to change a lightbulb?
- Juan.

Και να μου λέει δεν το καταλαβαίνω. Της το εξηγώ. Και πάλι τίποτα. Μπράβο. IQ τουλάχιστον διψήφιο έτσι;

Αυτό με τα ελληνικά το γουστάρω τρελά. Την άλλη φορά ήμασταν κανά μισάωρο έξω από το κλαμπ και περιμέναμε ταξί. Ξαφνικά έρχεται ένα από το πουθενά και πάει μια ψώλα η οποία είχε μόλις βγει από το κλαμπ να το πάρει. Μπαίνω από τη μία πόρτα, μπαίνει αυτή από την άλλη.

- Έλα, όπως είσαι. Έλα, έλα, έφυγες. Τον πούλο λέμε.
- Que habla??? (=τι μιλάει;) λέει στη φίλη της που περίμενε απέξω.
- Της μάνας σου το μουνί hablo μωρή.

Φοβάμαι μήπως κάνω τα ίδια όταν έρθω Ελλάδα και με σπάσουν στο ξύλο καμιά μέρα. :p

Και μιας και μιλάμε για τα club εδώ πέρα, σας είπα; Δε σας είπα! Οι πόρτες κλείνουν στις 2.30 με 3 το βράδυ, αναλόγως το club. Μετά δεν μπορείς να μπεις. Κι αφού μπεις, μπορείς να παραγγείλεις ποτό μόνο μέχρι κάποια συγκεκριμένη ώρα. Από κει κι έπειτα, μόνο γκαζόζα θα πιεις. weirdos. Ευτυχώς ο dj έχει μικρόφωνο όπως είπαμε και σε ειδοποιεί:

- Έχετε άλλα πέντε λεπτά για να παραγγείλετε να πιείτε.

- Σας ευχαριστώ πολύ κύριε ντιτζέι μου, νά 'στε καλά που μου το θυμίσατε.

Την προηγούμενη φορά ξέχασα να σας γράψω κι ένα ακόμη trivia. Ναι, η μνήμη μου είναι για τον πούτσο. Big news. Σε λίγο θα μου πείτε ότι καπνίζω πολύ. Συνεχίζω. Μέσα στα κλαμπ την ώρα που χορεύεις σου πετάνε συνέχεια έναν καπνό. Πάρα πολύ εντυπωσιακό, άλλο να σας το λέω και άλλο να το ζείτε. Νιώθω σα να είμαι σε video clip του Καπετανίδη. Μόνο η γυριστή καρέκλα λείπει. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Θες να μου πετάξεις καπνό; Να το δεχτώ. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά άντε, το δέχομαι. Αλλά αυτό το πράγμα βρωμάει σαν αυτή τη μαλακία που έχουν στις εκκλησίες, το θυμιατό πώς σκατά το λένε. Μού 'ρχεται να ξεράσω κάθε φορά.

Anywayz. Τι άλλο; Α, ναι!

Το ότι πέρα από την Εύα Περόν καβλώνουν και με τα αυγά μάτια σας το είπα;

Μέχρι στιγμής έχω φάει μπριτζόλα με αυγό μάτι από πάνω, χάμπουργκερ με αυγό μάτι μέσα, και σήμερα το καλύτερο. Pizza με αυγά μάτια! Γιατί όχι; Σάμπως δεν κολλάει; Κολλάει.

Στο μεταξύ από τότε που ανέφερα τη Λίτσα Γιαγκούση, δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου. Πολύ λογικό θα μου πείτε, ποιος μπορεί να ξεχάσει το Λιτσάκι; Πάρτε τώρα και μια αξέχαστη επιτυχία της για να γουστάρετε. Παλιές καλές εποχές.

ps. URGENT UPDATE: Μην πιείτε 1.5 λίτρο μπύρα χωρίς αλκοόλ! Προκαλεί κόψιμο και μπορεί να χρειαστεί να σας περιμένουν 7 άτομα για 20 λεπτά!!! Ω μάνα γλυκιά, ξεκωλιάστηκα! (ναι ξέρω, μάλλον δε θέλατε να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την πληροφορία, αλλά χέστηκα. Κυριολεκτικά!) :p

post no.12 - trivia reloaded

 Μόλις τελείωσε ο αγώνας Ελλάδα-Ισπανία. Έπρεπε να έρθω στην άλλη άκρη του κόσμου για να δω έναν αγώνα. Αλλά άξιζε τον κόπο, ο σχολιασμός ήταν στα ισπανικά. Δεν ξέρω για σας, αλλά για μένα οι καλύτεροι παίκτες ήταν ο Εσπανούλη και ο Εσκορτσιανίτη. Με διαφορά ο καλύτερος σχολιασμός αγώνα!!! :p but lets pick up where we left off. not the brazilian duchebags, no. the trivia!

Αυτή τη φορά τα σημείωσα. Ένα-ένα, σε διάφορα σημεία. Σε txt αρχεία στον υπολογιστή, πάνω στο πακέτο marlboro lights των 6 pesos (1.2 ευρώ για όσους ξέρουν μόνο τα ευρώ και τις δραχμές, αμόρφωτοι. και ναι, σας επιτρέπω να με μισήσετε που είναι τόσο φτηνά), στο κινητό μου ως πρόχειρο μήνυμα, με τους υδρατμούς την ώρα που έκανα ντουζ πάνω στο γυμνό λάγνο κορμί μου, πάνω σε τρανζίστορ και παλμογράφους μέσα στο εργαστήριο όπου δουλεύω σα σκυλί, πάνω στο σκυλί του γείτονα, παντού. it is time. i present you argentinian trivia, part II: 

1. Στα (ο θεός να τα κάνει) ισπανικά που μιλάνε εδώ πέρα, πέρα από όλες τις άλλες κουλαμάρες που κάνουν, δεν μπορούν να προφέρουν σωστά το "y" και το "ll". Δε λένε "Με γιάμο Μαρία". Όχι. "Με σάμο Μαρία". Αλλά το "σ" το παχύ, το "shhh".... Ακριβώς έτσι προφέρουν και το "ll". Δε φτάνει που είμαι τα ζώα μου αργά με τα ισπανικά, έχω να αντιμετωπίσω και την υπέρκουλη προφορά τους, οπότε ο χρόνος απόκρισής μου σε ενδεχόμενη ερώτηση ανεβαίνει κατακόρυφα.

Κι από την άλλη, το "s" πολλές φορές δεν το προφέρουν καν, ή το προφέρουν ως χι. i mean, wtf is up with you??? 

2. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ίσα ίσα που θα είσαι και πάρα πολύ ευγενικός, αν ρωτήσεις μια κοπέλα αν θέλει έναν πούτσο. Το ίδιο ευγενικός φυσικά θα είσαι αν ρωτήσεις το ίδιο κι έναν άντρα. "Θέλεις έναν πούτσο;". Σε ευχαριστώ πολύ θα σου πουν. [ps. Pucho στα αργεντίνικα ισπανικά είναι το τσιγάρο. Και έχουν ενθουσιαστεί όλοι με αυτήν την πληροφορία! Μαζί κι εγώ!]

3. Πέρα από το μάτε που λέγαμε την προηγούμενη φορά ότι δεν το πίνεις μόνος σου, το αυτό ισχύει και για τα ποτά. Όταν είσαι σε club θα προσφέρεις λίγο (ή και πολύ, δε θα κολλήσουμε στην ποσότητα) σε αυτούς που είναι γύρω σου. Το καλό είναι ότι το ποτήρι που βλέπετε παρακάτω κοστίζει μόλις 3.6 ευρώ:

(just to be clear, comedy with my face will not be well received :p)

4. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα χαιρόμουν να ακούσω Ricky Martin σε club. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Όταν το 90% των τραγουδιών που παίζουν σου είναι παντελώς άγνωστα, μια χαρά θα τη χορέψεις τη μαλακία του Ricky που ήταν νούμερο ένα όταν μεσουρανούσε η Μαντώ στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Πραγματικά, δεν μπορούσε η Αννούλα να κάνει όντως διεθνή καριέρα;;; Αλλά θα μου πείτε, μ' αυτό το τραγούδι (τι έχουμε πει ότι είναι τα κόκκινα γράμματα;) πού να πας;; Και στην Ελλάδα που έκανε καριέρα, μια χαρά της είναι. Κι αυτό διεθνής καριέρα είναι, όταν είσαι από την Κύπρο.

Που λέτε, το τι κωλοτράγουδο ακούγεται στα club δεν περιγράφεται. Φυσικά όλα είναι στα ισπανικά και δεν καταλαβαίνω χριστό για το τι μιλάνε. Μπορεί και να λένε "ψιτ, αυτός ο έλληνας που χορεύει εκεί είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας του κόσμου" κι εγώ από κάτω να γουστάρω και να κάνω σβούρες. Α ναι, γιατί έτσι χορεύονται τα τραγούδια (όλα με τον ίδιο τρόπο.) Πιάνεις τον άλλον από το χέρι και κάνετε σβούρες ο ένας τον άλλον (αλήθεια τώρα, αυτό κάνουν). Προχθές μόνο, που πήγαμε σε ένα club, αρχίζω ξαφνικά να ξεχωρίζω μια γνώριμη μελωδία μέσα στην υπόλοιπη σαβούρα. Τιν τιν τιν τιν... κάτι μου θυμίζει... ναι, ναι, είναι το i gotta feeling από black eyed peas. Yay!!! Αλλά έμεινα με τη χαρά (για να μην πω με το πουλί στο χέρι και με πείτε χυδαίο). Ήταν η ισπανική εκτέλεση γαμώ την τύχη μου γαμώ (τώρα που το θυμήθηκα, εκνευρίστηκα και θα βρίσω όσο θέλω, δε πα να με πείτε όπως θέλετε;)

Esta noche va a ser buena noche??? Τι λες κουκλίτσα μου;;; Για πήγαινε δες αν έρχομαι από τη γωνία!! Βάλε την αγγλική εκτέλεση μην ανέβω στα decks και σε βάλω να φας το νέο cd της Λίτσας Γιαγκούση. Η οποία τώρα που την αναφέραμε δεν έχει πεθάνει; Ή τουλάχιστον, δε θα έπρεπε να έχει πεθάνει;;; (μικρή παρένθεση και συνεχίζω) 

5. Όταν με γνώρισε ο πατέρας της γειτόνισσας, μου είπε τέσσερις λέξεις. Μόνο. Σάκης Ρουβάς. Έλενα Παπαρίζου. Αυτά ήξερε από την Ελλάδα. Όταν γυρίσω, θα πάρω τηλέφωνο στον ΕΟΤ να κάνω ένα μαδομούνι για αυτά που προωθούμε σα χώρα στο εξωτερικό.

6. Οι μπύρες στα μαγαζιά και στα super market είναι γιγαντιαίων διαστάσεων. Δεν έχουν τα 330 ml που έχουμε εμείς. Έχουν μπύρες ενός λίτρου!! Τέεεελειοοο!!! :))

7. Υπάρχει νόμος που απαγορεύει τα σπίτια που βρίσκονται πάνω στις διασταυρώσεις να χτίζουν τη γωνία με 90 μοίρες. Όλα τα γωνιακά σπίτια πρέπει να έχουν δύο γωνίες στο σημείο αυτό, δηλαδή να είναι στρογγυλεμένα. Και αυτό λέει για να μη στουκάρεις στον τοίχο καθώς στρίβεις. (Παύση). Μμμ... ναι.

8. Ξέρουν όλοι για το σπάσιμο πιάτων. Το τι αστειάκι έχω φάει να προσέχω τα πιάτα όταν πάμε κάπου να φάμε, δε λέγεται. Ναι, σωστά μαντέψατε. Οι ελληνικές κοινότητες της Αργεντινής την έχουν βγάλει τη φήμη. Αλλά λέμε το ξέρουν όλοι, έτσι; Ακόμα κι ο τυπάς από το mini market της γειτονιάς μου φώναξε ώπα και έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση "σπάω το πιάτο με το χέρι" όταν του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα. Ο Χεσούς για να το πω όπως το λέμε στο χωριό μου. (Κοντή, μην πεταχτείς να πεις καμιά μαλακία για Κιλελέρ, θά 'ρθω και θα φυτέψω δράκαινες μες στο σπίτι σου :p)

9. Δεν μπορείς να αγοράσεις αλκοόλ μετά τις 9 το βράδυ. Λογικό. Αν θες να πιεις μια μπύρα πχ το βράδυ σπίτι, μπας και σε βοηθήσει να ξεχάσεις ότι συγκατοικείς με την επιτομή της βλακείας, πρέπει να την έχεις αγοράσει από το μεσημέρι. Αν ξεχαστείς και δεν την αγοράσεις, αναγκαστικά θα έχεις λιγότερες αντοχές για να υποστείς το ηλίθιο γέλιο του κάθε φορά που κάτι αστείο συμβαίνει στα κινούμενα σχέδια που βλέπει ολημερίς. Ναι. Όχι, δεν κάνω πλάκα. Βλέπει κινούμενα σχέδια. Όχι simpsons, southpark κλπ, μιλάμε για κινούμενα σχέδια. Αφού όταν φύγουμε σκέφτομαι να του πάρω δώρο μια μπλούζα "Ντόρα, η μικρή εξερευνήτρια" για να με θυμάται.

10. Οδηγούν με το ένα χέρι πάνω στην κόρνα. Με το άλλο συνήθως έχουν έτοιμο το κωλοδάχτυλο. 

11. Οι dj στα club έχουν μικρόφωνο και μιλάνε στον κόσμο. "Πάμεεεε!!!", "Καλωσήρθατε!!", "Τι υπέροχη βραδιά!!", "Περνάμε καλάαααα;;;" (άμα το βουλώσεις φίλε, ίσως)

Μέχρι και φράσεις του στυλ "Diego πού είσαι; Σε ψάχνει η Μαρία." έχω ακούσει.

12. Στα παιδιά που κάνουμε παρέα, τους έχω μάθει μερικά χρήσιμα ελληνικά για να μπορούν να αρθρώσουν μια κουβέντα αν έρθουν κάποια στιγμή στην Ελλάδα. Προχθές μπήκα στο γραφείο όπου δουλεύουν και τους άκουσα να τα εξασκούν. "Είσαι καριόλα" ο ένας, "Είσαι μαλάκα" απαντούσε η άλλη. Im so proud!

Αυτά. Και πολλά σας είναι μπουρτζόβλαχοι που θέλετε να μαθαίνετε και τι κάνουν οι Αργεντίνοι. Άντε να βοσκήσετε κανά πρόβατο.

post no.11 - i should be so lucky

lucky, lucky, lucky.

Τα μαλακιστήρια από τη Βραζιλία έχουν κολλήσει μια μαλακία (ούτε οι γιατροί ξέρουν τι είναι 100%) και έχουν βγάλει εξανθήματα και σπυριά που τους φαγουρίζουν σε όλο τους το σώμα. Έτσι και με κολλήσουν δε θα χρειαστεί να το ανεβάσω στο blog, θα σας το μάθετε από τις ειδήσεις.

"Σπυριάρης Έλληνας φοιτητής σκότωσε με αλυσοπρίονο τους δύο Βραζιλιάνους συγκατοίκους του στην Αργεντινή, αφού πρώτα τους βασάνιζε επί ώρες, αναγκάζοντάς τους να χορεύουν σάμπα αλυσοδεμένοι και υπό την απειλή πυρακτωμένου σίδερου".

Και μόνο η σκέψη με έκανε ήδη να νιώσω καλύτερα!

Σίμπρασίμ, ιμ μπάτσου, ιμ μπάτσου, ιμ μπάτσου, ιμ μπάτσου!

post no.10 - the return

To bahia blanca, not greece. for another two months at least.

Κουνούπι γαμώ την τύχη μου;;; Τι στο διάολο κάνει το κουνούπι στους 0 βαθμούς μπορεί να μου πει κάποιος;; Δε θα έπρεπε να έχει ψοφήσει ή να έχει πέσει σε χειμερία νάρκη για το χειμώνα;; Δεν ξέρω και τι σκατά κάνουν αυτά τα μπάσταρδα (random thought hitting my mind: δε θα ήταν τέλεια άμα όντως πέφτουν σε χειμερία νάρκη να πηγαίναμε να τα καίγαμε με φλογοβόλο όλα μαζί;). Anyway.

Λοιπόν, στρωθείτε. Έχει διάβασμα. Αυτή τη φορά θα γράψω πράμα, όχι αστεία. (όχι σαν τις άλλες που την έβγαζα μόνο με 2-3 σελίδες κείμενα δηλαδής :p). Και αυτό γιατί μερικοί δε λένε να κάνουν sign in στο skype (ούτε στη διασκέδαση).

Η αλήθεια είναι ότι με ψιλοκούρασε το blogging (big pause to vomit please) και είχα πει ότι δε θα ξαναγράψω. Αλλά μετά από χιλιάδες εκκλήσεις φανατικών αναγνωστών, είπα δεν μπορώ να το κάνω αυτό στους θαυμαστές μου, κρίμα είναι τα καημένα, που ψήνονται και στο λιοπύρι (καλά, δε δουλεύετε και σε οικοδομή). Άλλη χαρά δεν έχουν στη ζωή. Χρειάζονται μια ανάσα δροσιάς, ένα στήριγμα, ένα αποκούμπι βρε αδερφέ (γι' αυτό άλλωστε και όλα τα post έχουν κατακλύσει από σχόλια, από 3 το καθένα τουλάχιστον :p). Αλλά καταλάβετέ με κι εμένα, έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω από το να ασχολούμαι μαζί σας.

Τέλος πάντων, σταματάω, δεν ξέρω γιατί μου αρέσει να σας βρίζω στην αρχή ή στο τέλος κάθε post. Απλά μ' αρέσει. Τελεία. Ας μην το αναλύσουμε, δε θα βγάλουμε άκρη. Αν και δε θα έπρεπε, γιατί χάρη σε σας και στην αγάπη σας βρίσκομαι εδώ σήμερα. Η αγάπη του κόσμου είναι που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.

Όχι, αλήθεια, αυτό ήταν. Σταματάω τις εισαγωγικές μαλακίες. lets get to the point.

Χθες Δευτέρα (σε κάποιο παράλληλο σύμπαν σίγουρα ήταν Δευτέρα χθες) γυρίσαμε στη bahia blanca από τη Mendoza (αυτά τα κόκκινα γράμματα δεν είναι για ομορφιά άχρηστοι, είναι link). Μια βδομάδα διακοπών ήταν απαραίτητη για να ξεκουραστώ από το ανελέητο και αδιάκοπο facebooking, msn-ing και skype-ing. Πανέμορφη πόλη, γεμάτη δέντρα, ποταμάκια παντού, πολλά ωραία κτίρια και πάει λέγοντας. Και πάρα πολλά πράγματα να κάνεις. Πάρτε μερικές φωτογραφίες να ζηλέψετε (ναι ναι, είμαι μικροπρεπής, αλλά άμα δε σας αρέσει κλείστε την καρτέλα. ένα κλικ μακριά είναι :p):

Στη Mendoza παράγεται το 75% των κρασιών όλης της χώρας. wow. Για μισό λεπτό. Δεν είμαι το lonely planet. Αν θέλετε τέτοιες πληροφορίες να πάρετε τουριστικό οδηγό. Συνεχίζω.

Η Αργεντινή είναι απλά τεράστια. 15 ώρες ταξίδι με το πούλμαν από bahia blanca για mendoza. Και από μπροστά μου να έχω το μαυρογιαλούρο να μου κατεβάζει το κάθισμα όσο πάει χωρίς φυσικά να τον απασχολεί το αν με ενοχλεί. Έτσι είσαι;

"Ή θα μαζέψεις το κάθισμα, ή θα ξεράσω μέσα στη μάπα σου."

Τσουπ, μαζεύτηκε. Όταν κάναμε στάση με ρώτησε αν νιώθω καλύτερα. Ένα δάκρυ κύλησε από τη συγκίνηση. Μα αλήθεια νά 'ναι τόσο χαζό;;; Και το ανήψι μου θα καταλάβαινε ότι ήθελα απλώς να μαζευτεί αυτός και τα γυαλιά του. (ναι ναι, ξέρω, δεν έχω ανήψι, dont get me started)

Τα ταξίδια είναι πολύ κουραστικά γαμώτο. Ειδικά αν αρχίσεις τα extreme sports σε ξεθεώνουν. :ppp

oh yeah baby, thats me!!! 20 ευρώ το rafting και 10 ευρώ το άλλο το αυτό-που-κρέμεσαι-από-ένα-σκοινί-και-περνάς-από-τη-μια-βουνοκορφή-στην-άλλη. Εδώ το λένε Κανόπι ή Τιρολέσα. Πόσο δεν παίζει να χρησιμοποιήσω αυτές τις λέξεις. Τέλεια και τα δύο (ειδικά το rafting που καθόμουν πρώτος πρώτος ήταν εξαιρετικό!!) αλλά είχα ένα θέμα.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πόνεσαν τα αρχίδια μου στο Κανόπι. seriously. Ψόφησα. Σα μωρό που δεν τού 'χεις βάλει πούδρα για καμιά 10αριά μέρες. Μάλλον έφταιγε το ότι i was going commando, γιατί το βρακί μου είχε γίνει λούτσα στο rafting. :))

Την πρώτη μέρα πήγαμε με το Χόρχε στο Aconcagua (link, βλάχοι) που είναι η ψηλότερη κορυφή στον κόσμο εκτός Ασίας. Καλά δε φτάσαμε μέχρι τέρμα πάνω, αλλά φτάσαμε κάπου στα 3700 μέτρα, και γύρω στα 3,7 μέτρα από τα σύνορα με τη Χιλή. :))

Αυτή η κορυφή είναι το Aconcagua.

Το γεφύρι της Άρτας.

Ο πρώτος άνθρωπος από τον Άρη (αν ήταν από τη Γη θα είχε δει ότι λείπει η μισή σημαία)

Κάτι σημαντικό είναι αυτό τώρα, αλλά δε θυμάμαι πώς το λένε. Τά 'χουμε πει για τη μνήμη μου.

Τη δεύτερη μέρα πήγαμε bike tour στα οινοποιεία. Τι τό 'θελα μου λέτε; Τριάντα χιλιόμετρα με το ποδήλατο. Τριάντα ξαναλέω. Και δεν είχαν καν από κείνα τα γελοία τα μηχανοκίνητα ποδήλατα. Πόσο τα ζήλευα εκείνες τις ώρες. Πόσο θά 'θελα εκείνη την ώρα να καβαλάω ένα τέτοιο και να μη με νοιάζει τι λέει ο κόσμος για το tribal τατουάζ στο μπράτσο που φαντάζομαι ότι είναι δώρο με την ενοικίαση ενός τέτοιου ποδηλάτου. Αλλά όχι. Ήταν κανονικό ποδήλατο. Όλα έπρεπε να τα κάνεις μόνος σου. Άμα ήθελα να κάνω κάτι μόνος μου κουκλίτσες μου, θα έπαιρνα μια ραφιέρα από το ikea που στο κάτω κάτω μετά σου μένει και ένα αίσθημα ικανοποίησης. Εδώ μου έμεινε το αίσθημα της αυτοϊκανοποίησης γιατί ένιωθα μαλάκας που αποφάσισα να κάνω τη διαδρομή με το ποδήλατο. Αλλά εντάξει, ήταν πολύ ωραία τελικά.

Ωραία διαδρομή, με τα όμορφα και άσχημα σπίτια, τα οποία ήταν πάραυτα όμορφα μέσα στην ασχήμια τους. Σας δίνω δυο λεπτά να ξαναδιαβάσετε και να καταλάβετε την παραπάνω πρόταση. Εντάξει; Πάμε τώρα.

Μα πόσο δεν έπαιζε να μην τον βγάλω φωτογραφία δίπλα στον κάκτο :p

some wine tasting along with empanadas. yam yam!

Ξεκινήσαμε το πρωί κατά τις 11 το tour και το απόγευμα κατά τις 6 που τελειώσαμε ήμασταν μεθυσμένοι από όλο το wine tasting που κάναμε. Δοκιμάσαμε κρασιά, λικέρς (λαβ σάιπρους) και αψέντι!!! god that last one really gives you a kick in the stomach. 75% αλκοόλ. 75% for crying out loud!!!

Το πώς έκανα ποδήλατο μετά το αψέντι, ας μην το ανοίξουμε καλύτερα. lets just say im glad im alive.

Και για το τέλος σας φύλαξα μερικά trivia που μου διέφυγαν την προηγούμενη φορά!!! lets get this post finally over with. Ή μήπως όχι; Τα κάνω copy paste σε καινούριο post. Θα το ανεβάσω μέσα στις επόμενες δύο μέρες. Promise. Φιλιά!