post no.9 - trivia

its been a while. Έλα τώρα που θα γκρινιάξετε κιόλας, διακοπές κάνετε οι περισσότεροι. Το ίδιο κι εγώ θα μου πείτε, αφού η πρακτική είναι για τα μάτια του κόσμου, αλλά εμένα με έχουν βάλει στους μείον 2 βαθμούς, δίπλα από τα παγάκια και τα fish sticks. Μείον 2 βαθμούς φίλος;;; seriously?

Τέλος πάντων, σταματάω τη μίρλα γιατί σε λιγότερο από τρεις βδομάδες θα χαζεύω τις φάλαινες από την ακτή, αφού πρώτα θα έχω επισκεφτεί τη Santa Fe, τη Mendoza και ενδεχομένως το Santiago της Χιλής που είναι δυο τσιγάρα δρόμος από τη Mendoza.

Εάν συνεχίζετε να διαβάζετε και δεν έχετε κλείσει την καρτέλα με τις "περιπέτειες του μαλάκα που μας πρήζει τα αρχίδια με το που πάει και τι κάνει", είπα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας μερικά trivia σχετικά με την Αργεντινή. (oh this is gonna be good, i can tell :p)

1. Στα (ο θεός να τα κάνει) ισπανικά που μιλάνε εδώ, δεν υπάρχει β' πληθυντικό πρόσωπο. Ναι. Μπορεί σε όλον τον υπόλοιπο πλανήτη κάποια στιγμή να χρειαστεί να απευθυνθείς σε παραπάνω από έναν άνθρωπο ταυτόχρονα, εδώ όμως δε θεωρούν ότι αυτό συνιστά και διαφορετικό πρόσωπο. Και το γ' πληθυντικό πρόσωπο μια χαρά μας κάνει.

-Εσείς τι δουλειά κάνουν;
-Θέλουν να τους φέρω κάτι; (η σερβιτόρα προς τους πελάτες)
-Τους άρεσε το φαγητό; -Πού να ξέρω κοπελιά;;; Πάνε ρώτα τους.

Ο Στέλιος Κούλογλου αυτοπροσώπως δηλαδής.

2. Αν έχετε δει κάποια αργεντίνικη σειρά στην οποία οι πρωταγωνιστές έπιναν συχνά πυκνά Μάτε (Φωφώ, νομίζω ότι είσαι η μόνη που θυμόταν το μάτε από τηλενουβέλες), προφανώς και πρόκειται για παραποίηση της πραγματικότητας από τους σεναριογράφους. Δεν πίνουν συχνά πυκνά μάτε. Πίνουν μάτε συνεχώς. no kidding. Στην αρχή τρόμαξα όταν τους είδα να το φτιάχνουν μέσα στο εργαστήριο δίπλα από τα τρανζίστορ και τις αντιστάσεις. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν τίποτα, αφού την ώρα που κινούμασταν με 140 σε έναν κωλόδρομο του στυλ Κιμμέρια-Τοξότες Ξάνθης, η συνοδηγός αποφάσισε να φτιάξει ένα μάτε να πιούμε όλοι μαζί. Α, ναι! Γιατί αυτό είναι το πιο βασικό. Το μάτε δεν το πίνεις μόνος σου. Το μοιράζεσαι. Από το ίδιο ποτήρι. Από το ίδιο καλαμάκι. Με όποιον κι αν είσαι.

Και άντε, άμα είσαι με τους φίλους σου, να το καταλάβω. Αλλά όταν με ρώτησε ο επιβλέπων καθηγητής μου αν θέλω μάτε, δεν κατάλαβα ότι θα το πίναμε από το ίδιο καλαμάκι. for crying out loud, we practically kissed. Τα σαββατοκύριακα παίρνουν παραμάσχαλα τα θερμός και ξεχύνονται στα πάρκα και στις πλατείες για να πιούνε μάτε. Υπάρχουν μηχανήματα στο δρόμο που βάζεις κέρματα και μπορείς να γεμίσεις με ζεστό νερό το θερμός σου.

3. Όταν γνωρίζεις κάποιον για πρώτη φορά, δεν κάνετε χειραψία. Όχι. Τζιζ. Κακό. Του δίνεις ένα φιλί στο μάγουλο. Αλλά προσοχή. Όχι ματς μουτς. Ένα φιλί. Ματς. Τελεία. Το ίδιο κάνεις όταν μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και θέλεις να χαιρετήσεις αυτούς που είναι μέσα. Είκοσι άνθρωποι είναι μέσα; Είκοσι φιλιά θα σκάσεις (φυσικά δεν κοιτάμε άντρες-γυναίκες, όλοι άνθρωποι είναι). Και το ίδιο κάνεις όταν βγαίνεις από αυτό το δωμάτιο και θέλεις να τους αποχαιρετήσεις. Έναν έναν φιλάκι στο μάγουλο. Κι ας ξέρεις ότι θα τους δεις το επόμενο πρωί. Λογικό.

4. Τα φανάρια είναι τοποθετημένα σε λάθος σημείο σε όλες τις διασταυρώσεις. Είναι απέναντι από κει που πρέπει να σταματήσουν τα αυτοκίνητα. Κουλό, αλλά το συνηθίζεις στην πορεία, κι αφού φυσικά έχεις δει δυο τρεις φορές το χάρο με τα μάτια σου. Ορίστε και η απόδειξη:

(δε φαίνεται πολύ καλά, αλλά εστιάστε την προσοχή σας στο δεξί κομμάτι της φωτογραφίας, όπου φαίνεται ένα φανάρι να κοιτάει προς τη λάθος μεριά)


5. Καβλώνουν με την Εύα Περόν. Αλλά λέμε καβλώνουν. Την έχουν κάνει πάρκα, πλατείες, δρόμους, παράδρομους, ποδηλατόδρομους, πεζοδρόμια και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Μόνο σε κασετίνες δεν την έχω δει.

6. Έχουν παντού αλφαχόρ. Κάτι περίεργα yet really tasty μπισκότα. Μιαμ μιαμ.

7. Έχουν γύρω στις 10 εκφράσεις για να σε χαιρετήσουν. que tal, como vas, como andas και πάει λέγοντας. Θα μου πεις, και στα ελληνικά έχουμε πολλές, τι κάνεις, πώς πας, τι λέει, πώς είσαι, αλλά τα ελληνικά είναι η μητρική μου γλώσσα. Εδώ παθαίνω κοκομπλόκο. Κάθε φορά που βλέπω κάποιον από μακριά λέω μέσα μου "σ' έχω πούστη, θα σε χαιρετίσω πρώτος". Αλλά πάντα προλαβαίνουν και με χαιρετάνε πρώτοι. Στο μεταξύ σκύβουν και προς το μέρος μου για το γνωστό φιλί, δώσ' του εμπλοκή ο Στέφανος. "Τι λέω τώρα;;;;" Τι να πεις βρε μαλάκα;; Το Πάτερ Ημών. "Muy bien" είναι η σωστή απάντηση. Και δεν είναι ούτε καν πολλαπλής επιλογής για να μπερδευτείς.

8. Δε μιλάει κανείς αγγλικά. Καλά, ίσως το κανείς να είναι λίγο υπερβολικό, αλλά υπάρχουν παιδιά που κάνουν διδακτορικό και δεν μπορούν να αρθρώσουν ούτε μια πρόταση στα αγγλικά. Κι αυτοί που μιλάνε, έχουν την πιο αστεία προφορά που έχω ακούσει ποτέ!! "Γιου χαμπ κολντ;" Γιατί προφανώς και το "tengo frio" (κατά λέξη μετάφραση "έχω κρύο" και σημαίνει κρυώνω) μπορεί άψογα να μεταφραστεί και στα αγγλικά και να αποδώσει υπέροχα το νόημα. Άι χαμπ κολντ, γιου χαμπ κολντ, έμπριγουαν χαμπ κολντ!

Καταλαβαίνετε τι τραβάω. Οπότε, όταν θέλω να μιλήσω σε κάποιον, του λέω να τα πει αργά στα ισπανικά και του απαντάω στα αγγλικά. Νιώθω σαν τη Μαρούσκα. "Έλα δω μωρή ντροπή της στέπας", "ντα γκασπαζά" ο Στέφανος.

Είχα σκεφτεί κι άλλα trivia, αλλά φυσικά επειδή δε σκέφτηκα να τα σημειώσω κάπου τα ξέχασα. Αλλά και τα 8 που έγραψα καλά είναι. Πάλι σεντόνι βγήκε το ποστ. Πού να ανέβαζα και φωτογραφίες που έλεγα.

post no.8 - meet bahia blanca

Ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω τους συγκατοίκους μου. Meet:

Jorge (aka Mexicano loco :p)

Eduardo

Marcos

Καταβαίνετε όλοι το λόγο που ανέβηκε αυτή η ανάρτηση. Προφανώς και είναι η τελευταία φωτογραφία, αλλά έπρεπε να κρατήσω και τα προσχήματα. :ppp Στο συγκεκριμένο stunt δεν μπορείτε να εκτιμήσετε απόλυτα αυτό το έργο τέχνης, καθώς το γυαλί βρίσκεται ακόμα στη διαδικασία μαυρίσματος. Μετά από λίγη ώρα γίνεται μαύρο σαν καμένη γη (a tribute to the all time classic Tsila).

Σήμερα μου έχει γίνει αρνάκι. Χθες την ώρα που έπλενε τα δόντια του για να πέσει για ύπνο, του θύμισα ότι είχε ακόμα τα πιάτα από το μεσημεριανό να πλύνει. Σήμερα τα έπλυνε χωρίς να χρειαστεί παρότρυνση και μάλιστα έμαθε τι είναι αυτό το συρματάκι που ειναι πολύ σκληρό και πού ακριβώς χρησιμεύει. Αύριο θα μάθουμε πώς να ανάβουμε το μάτι της κουζίνας.

Αλλά μιας και αρχίσαμε τις φωτογραφίες, lets call this picture time!!! Το σπίτι που μας στρίμωξαν:

the best neighbour anyone could ever ask for (μετά την ξένια εννοείται). Meet Rocio:

Το πανεπιστήμιο UTN (Universidad Tecnologica Nacional). Εμείς δουλεύουμε στον πύργο που φαίνεται δεξιά:

Εδώ μπορείτε να δείτε πόσο σκληρά εργάζομαι:

 Fuck.

Και λίγο φαγητό μετά τη δουλειά:

(αυτά τα δύο πιάτα, μία μπύρα και ένα τιραμισού give us an equal of 11 euros. i can get behind that)

Και μια από τις πολλές πολλές (μα πάρα πολλές) μαούνες που κυκλοφορούν εδώ:

I MISS U MAOUNA!!!!!!!!!!!!

post no.7 - live together, die alone (?)

Bahia Blanca.

Είναι η τέταρτη μέρα μου εδώ και ήδη έχω ξεπεράσει το πρώτο σοκ της συγκατοίκησης. Τρεις συγκάτοικοι είναι αρκετοί, ειδικά όταν το σπίτι έχει σαλόνι, κουζίνα, ένα μπάνιο και μόνο δύο δωμάτια στα οποία πρέπει να κοιμηθείτε ανά δύο. Φρίκουλο. Πόσω μάλλον, όταν αυτό το σπίτι έχει μόνο ένα θερμαντικό σώμα, που σημαίνει ότι καμία πόρτα του σπιτιού δεν μπορεί να κλείσει. Έστω και για 5 λεπτά. fuck.

Το φρίκουλο που έφαγα στην αρχή δεν περιγράφεται. Για δύο μήνες σε ένα σπίτι which does not have the term privacy in its dictionary, με 3 αγνώστους, χωρίς σταθερό internet, και το κυριότερο; Για μη καπνίζοντες.

-Ehmmm.... What???

-Excuse me???

-WHAT???

Το κάπνισμα επιτρέπεται λέει μόνο στην πίσω αυλίτσα με το τασάκι ανα χείρας γιατί λέει δεν κάνει να τη βρωμίσεις με τις γόπες σου. god i hate non-smokers. they can really be a pain in the ass. its zero fucking degrees outside, bitches. zero.

Φρίκογλουυυυυυ.

Αλλά εντάξει, i'm over it. Οι συγκάτοικοι είναι πολύ καλά παιδιά (οι δύο δηλαδή, cause the third one is already on my black list), το internet σταθεροποιήθηκε γιατί η γειτόνισσα κούνησε το router της για να έχουμε καλύτερο σήμα (god, argentinians are like the nicest people ever), και μέχρι στιγμής όλα κυλούν ομαλά από άποψη συγκατοίκησης. That is, with the two guys.

Πραγματικά ο ένας έχει αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα και θα του φέρω καμιά μέρα το σκρίνιο στο κεφάλι. Δε φτάνει που δεν ξέρει να κάνει τίποτα και δε βοηθάει πουθενά, μού 'χει και μια αποψάρα ΝΑ με το συμπάθειο. Κοιτάει τώρα το χαζό. Μην κοιτάς ρε μαλάκα που σου λένε. Το τι βρισίδι τραγουδιστό έχει φάει, δε λέγεται. Του τραγουδάω συνέχεια και του λέω ότι είναι ελληνικά τραγούδια. Γιατί θέλει και να μαθαίνει. Να μάθει να σκουπίζει δεν μπορεί. Που του δώσαμε τη σκούπα προχθές όσο οι υπόλοιποι μαγειρεύαμε, πλέναμε πιάτα και καθαρίζαμε με χλωροφόρμιο το ψυγείο και πήγαινε λες και ήθελε να πηδήξει το σκουπόξυλο. Το πηδήξει με την κακή έννοια. Πού πας μανάρι μου; Δε θα σου κάτσει. Ναι, όπως τ' ακούς. Ούτε σκούπα δε θα καθόταν σε άνθρωπο που φοράει γυαλιά μυωπίας που σκουραίνουν και γίνονται ηλίου όταν έχει πολύ φως. i mean for fuck's sake, take 'em off. you look like a dumbass.

-You're gonna drink a cuba libre? But it's Monday.

Ναι ρε μαλάκα, αλλά τρώω στα μούτρα τη μάπα σου όλη μέρα. Κάπως πρέπει να ξεχαστώ. Μου την έχεις μοστράρει από το πρωί και δε λες να φύγεις.

Ευτυχώς πέφτει για ύπνο νωρίς. Δεν έχει φέρει λάπτοπ, οπότε βαριέται να μας βλέπει τους υπόλοιπους 3 στους υπολογιστές μας.

Τα είπα και ξέσπασα. Μπορεί αύριο να τον δω με καλύτερο μάτι.

Οι άλλοι δύο είναι πολύ καλά παιδιά. Ειδικά ο Μεξικάνος έχει τρελό γέλιο. Δεν ξέρει πολύ καλά αγγλικά και μου πετάει συνέχεια λέξεις στα ισπανικά και μετά γελάει που το συνειδητοποιεί. He is fun. Θα δουλεύουμε μαζί στο ίδιο project. Χθες γνωρίσαμε και τον καθηγητή που θα μας επιβλέπει. Μιλάει αγγλικά πιο αργά και από τον Μπακουρογιαννόπουλο. Ελπίζω μέσα στους δύο μήνες που θα είμαστε εδώ να έχει προλάβει να μας εξηγήσει τι ακριβώς θέλει να κάνουμε.

Αυτά νομίζω προς το παρόν. Εδώ είμαστε, δε χανόμαστε εξάλλου. Anything you wanna know??

ps. Next time i'll try to add some photos.

ps2. Ααα!!! Ήπια μάτε!!! :)))

post no.6 - bye bye B.A.

Section A - See you in 3 months. Σνιφ! Κλαψ! Λυγμ!

Im really gonna miss Buenos Aires. Είναι τόσο ωραία πόλη. Very european, αλλά έχει κάτι τόσο διαφορετικό, δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τι. Είναι μια μίξη από Παρίσι, Νέα Υόρκη and so so  many more. second picture time coming up very soon.

Θυμάστε που σας έλεγα ότι είμαι πολύ high-tech; Ε, ξεχάστε ότι το είπα. I am so high-tech, we need a new word for high-tech. (Οκ, ξεκαβαλάω) Είμαι πάνω στο ΚΤΕΛ το ίδιο και σας γράφω. (Το σας γράφω με την καλή έννοια :p) Αλλά δεν είναι ένα απλό ΚΤΕΛ. Πραγματικά δε νομίζω ότι θα θέλω να τελειώσει το ταξίδι. Οι καρέκλες είναι υπερτεράστιες (χωράει και άλλος ένας Στέφανος εδώ μέσα), έχει στήριγμα για τα πόδια όπως οι καρέκλες του Chandler και του Joey και γέρνουν τόσο πολύ προς τα πίσω που είναι σχεδόν σαν κρεβάτι. But the best part is not that: Πάνω στη θέση σου έχουν ένα μπουκαλάκι νερό, ένα μικρό τσαντάκι με μερικά σνακ και σοκολατάκια και ένα μαξιλαράκι για να κοιμηθείς. :))) Δεν ξέρω γιατί χάρηκα τόσο, μάλλον είναι αυτό το αίσθημα που σε πιάνει και με τα σοκολατάκια που σου αφήνουν πάνω στο μαξιλάρι στα ξενοδοχεία. Δεν είναι και τίποτα τρομερό αν το σκεφτείς, αλλά είναι ωραίο.

section B - The people i met

Πόσος κόσμος. Μα πόσος κόσμος. Πολύς ρε πούστη. Και το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι ήταν Άγγλοι. Άγγλοι ρε πούστη μου; Αλήθεια τώρα;;; Καλά, δεν ήταν όλοι τόσο μαλάκες. Αλλά μιλάμε οι τύποι πηγαίνουν ταξίδια και κάνουν ότι κάνουν στα Μάλια και στην Κέρκυρα. Κουκλίτσες μου, είστε ηλίθιες;;; Άμα είναι να βγαίνετε μέχρι τις 6 το πρωί κάθε μέρα και να γίνεστε ντίρλα γιατί κάνατε τόσο δρόμο;;;

Anyway, σταματάω γιατί θα σας πρήξω. Ευτυχώς γνώρισα μια Γαλλίδα που είχε πολύ πλάκα. Τη λένε Kim. "Kim??? And she is french??" θα αναρωτηθείτε. Και με το δίκιο σας. Το μάτι της είχε ένα σκίσιμο από δω μέχρι τη Λάρισα. Αλλά πολύ καλή κοπέλα τελικά, σήμερα κάναμε βόλτες όλη μέρα και περάσαμε πολύ ωραία. (She has a boyfriend if u must know. dont start that whole "wow, does she look good?" thing :p)

Ήμουν πολύ κωλόφαρδος γιατί τη Δευτέρα, μετά από 4 μέρες εξαντλητικού τουρισμού στο B.A, όταν πια είχα αρχίσει να νιώθω λίγο homesick και δεν έβλεπα την ώρα να πάω Bahia Blanca, γνώρισα και μια Ελληνίδα. Πολύ καλή κοπέλα, and the crasiest thing: είναι από τη Λευκάδα, από τον Άγιο Πέτρο. (ακούς;) Αλλά ζει στη Γερμανία μόνιμα. Ξέρει φατσικά και την Παρασκευή. i mean wtf. its a small world after all. Anyway, που λέτε βγήκαμε εκείνο το βράδυ με την παρέα της (έναν χιλιανό, μια γερμανίδα, κανά δυο Ιρλανδούς και μερικούς ακόμα που δε θυμάμαι) και πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο μπαράκι-κλαμπ. Εκεί γνωρίσαμε κάτι τέλεια παιδιά, τρελό γέλιο, μια κοπέλα από το Εκουαδόρ, μία από το Σαλβαδόρ και έναν (μπορείς να τον πεις και μία) Αργεντίνο.

section C - Exodus

i really cant wait to get to Bahia Blanca. Με πήρε τηλέφωνο η καθηγήτρια που θα είναι υπεύθυνη για μένα και είπε θαρθει να με παραλάβει από τα ΚΤΕΛ. 7 η ώρα το πρωί λέμε τώρα, έτσι; Σκεφτείτε το Ρήγα πρωί πρωί με την αυγούλα να παραλαμβάνει κάποιον από IAESTE. Ε σίγουρα. She sounded really nice. and i just looooove their accent when they speak English. "Μπέρυ μπέρυ νάις". so darn cute.

Αυτά νομίζω. Θα ξαναποστάρω σύντομα να σας πω εντυπώσεις από Bahia Blanca, αν και δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα. Αλλά όσο ζω ελπίζω.

ps. Σήμερα αγόρασα κι έναν τουριστικό οδηγό για την αργεντινή. Τις επόμενες μέρες θα αρχίσω να σχεδιάζω το ταξίδι που θα κάνω τον Οκτώβριο. Έχει τόσα πράγματα να δεις και να κάνεις, που δεν ξέρω καν αν θα πάω Χιλή, Ουρουγουάη, Βραζιλία κλπ που έλεγα. Θα ξεκινήσω μάλλον το ταξίδι από την πόλη που κάθεσαι στην παραλία με τον καφέ στο χέρι και βλέπεις τις φάλαινες να παίζουν λίγο πέρα από την ακτή.

Δηλώστε συμμετοχή!!! :)))